از سال های پیش استفاده از فیلر های معدنی در مواد الاستومر و پلاستیک انجام شده است. در الاستومر ها هدف اصلی ، تقویت الاستومر ها و یا ارزان سازی کامپوند با استفاده از خاک رس و مواد دیگر.( برای مثال در الاستومر های سنتز شده با استفاده از کربن بلک و سیلیکا)برای ترموپلاستیک هایی نظیر PVC ، فیلر های ارزان به منظور سفت شدن مواد و کنترل خواص صوتی مورد استفاده قرار می گیرد.در کاربرد های مهندسی که ترکیبی از چقرمگی و سختی مدنظر می باشد (به عنوان مثال برای لوله های PVC ) اگر چه اضافه کردن ذرات نانو منجر به بهبود خواص مکانیکی همزمان با کاهش قیمت می شود اما استفاده از مقادیر زیاد فیلر های معدنی اجتناب می شود.چقرمگی پی وی سی سخت، در صورت استفاده از اصلاح کننده ضربه، مانند ذرات پلی اتیلن کلرینه شده(CPE) یا اکریلو نیتریل بوتادین استایرن( ABS) می باشد بهبود داده می شود که در این حالت به آن M-PVC (پی وی سی اصلاح شده ) گفته می شود. افزایش چقرمگی را می توان به تشکیل حفره ها در پلاستیک های لاستیک مانند به هنگام اعمال تنش نسبت داد. بنابراین تغییر فرم ماتریس به هنگام اعمال برش منجر به جذب انرژی می شود. اگر چه وجود ذرات لاستیکی باعث چقرمگی می گردد اما مدول و استحکام در نقطه تسلیم را کاهش داده و می تواند منجر به افزایش قیمت نیز بشود.
