انواع لوله و اتصالات پی وی سی جهت مصارف گوناگون

سیستم لوله و اتصالات فاضلاب ساختمانی، لوله­ های فاضلاب شهری و آبرسانی، لوله ­های مخابراتی
یکی از دلایل توفیق لوله­ های پی وی سی در بازار قدمت آنهاست. PVC در سال 1913 کشف شد و اولین لوله­ های پلیمری در سال 1934 از جنس PVC تولید شدند. اما علاوه بر قدمت 80 ساله، عملکرد خوب لوله­ های PVC نیز در این مدت باعث شده است تا علیرغم ورود رقبای تازه، این لوله ­ها جایگاه خود را حفظ کند. آزمایش­ هایی که بر روی لوله­ های PVC با عمر بالغ بر 50 سال انجام شده است، نشان می­دهد که عملکرد آن­ها همچنان مطابق استانداردهای فعلی قابل قبول است. امروزه با تحلیل­ های آماری نشان داده شده است که طول عمر لوله ­های PVC را می­توان در حدود 100 سال و بیشتر در نظر گرفت. هم اکنون نیز لوله­ های پی وی سی به دلیل قیمت و عملکرد مناسب برای تمام نیازهای صنعت نظیر آب و فاضلاب جایگزین لوله ­های دیگر شده ­اند. ویژگی­ های برجسته لوله ­های PVC عبارتند از: مقاومت در برابر خوردگی، مقاومت شیمیایی، نسبت استحکام به وزن بالا و وزن سبک، نصب آسان، استحکام کششی بلند مدت، مقاومت در برابر سایش و فرسودگی، ضریب اصطکاک پایین، حفظ کیفیت آب، هدایت حرارتی و الکتریکی پایین، مقاومت شعله، تهیه رزین PVC از منابع کم ارزش و کمک به حفظ منابع ملی، قیمت به صرفه و قابلیت بازیافت. 
 
 
همان­طور که ملاحظه می­ شود در راستای نخستین فاکتور مهم اثرگذار بر کیفیت سیستم خط لوله یعنی خواص جزء سازنده، میزان استحکام کششی بلند مدت و نیز مدول الاستیسیته بالای PVC نسبت به سایر مواد پلیمری مورد استفاده در ساخت لوله و اتصالات، بسیار قابل توجه می­ باشد. خواصی که تعیین کننده پارامترهای عملیاتی اصلی طراحی لوله ­های مورد مصرف در صنعت آب و فاضلاب، یعنی توانایی لوله در تحمل فشار هیدروستاتیک و نیز سفتی حلقوی هستند. بالا بودن استحکام کششی بلند مدت و نیز مدول الاستیسیته PVC موجب می­ شود که برای رسیدن به یک مقدار مشخص از فشار اسمی یا سفتی حلقوی، ضخامت کمتری از لوله مورد نیاز باشد، که این امر خود موجب مزایای مهمی از جمله افزایش مساحت سطح مقطع جریان در لوله و وزن کمتر آن می­ شود.
فاکتور دوم مؤثر بر کیفیت خطوط لوله، تکنولوژی اتصال لوله است. نیاز لوله­ های پلی اتیلنی به جوش پلاستیک جهت تضمین آب بندی خط لوله شاید در نظر اول روشی کاراتر نسبت به روش اورینگی یا چسبی مورد استفاده در لوله­ های PVC بیاید، اما جدا از امکان بروز نقیصه در اتصالات جوشی بر اثر انبساط و انقباض ناشی از تغییر درجه حرارت، به کارگیری ابزارهای حجیم، سنگین و گران قیمت جوش به خصوص در مورد لوله ­های سایز بالا کار را دشوار و حساس می ­نماید. بنابراین لوله ­های PVC به دلیل سهولت ایجاد اتصال و امنیت بالای آب بندی در این زمینه بر رقبای پلاستیکی خود مزیت مهمی دارند.
علاوه بر این، لوله های PVCبه دلیل بالا بودن صافی جدار داخلی آن­ها در مقایسه با انواع لوله ­های پلاستیکی دارای حداقل ضریب زبری می­ باشند. به استناد مراجع معتبر علمی به طور معمول در مطالعات تحلیل هیدرولیکی ضریب زبری جداره برای لوله­ های PVC برابر 0/010 و برای سایر لوله­ های پلاستیک 0/012 در نظر گرفته می­ شود. بنابراین در چنین شرایطی، می­ توان چنین اذعان نمود که (با در نظر گرفتن شرایط مساوی برای سایر پارامترهای مؤثر در طراحی و تحلیل هیدرولیکی جهت انتخاب قطر خطوط) لوله ­های PVC قابلیت عبور جریان سیال بیشتری را در مقایسه با دیگر لوله ­ها و در اقطار داخلی متناظر دارا می­ باشند. ضمن این که این نوع لوله­ ها از قابلیت رسوب گذاری کمتری در جدار داخلی لوله نیز برخوردار می ­باشند که خود مزیت دیگری به لحاظ قابلیت میزان سیال عبوری از درون لوله تلقی می­ گردد.